Een werknemer die zijn werkgever of een collega bekritiseert of beledigt op sociale media. Hoe ver kan men gaan? Is het een reden voor ontslag, of past u er toch beter mee op?

Het recht op vrije meningsuiting is de laatste jaren een zeer gevoelig onderwerp. Zeker wanneer die meningen neigen naar schofferen, beledigen en opruien is het vaak balanceren op een slappe koord. In de relatie tussen een werkgever en zijn werknemers is het niet anders. Kritiek uitoefenen moet kunnen, maar daarbij mag men nooit het evenwicht uit het oog verliezen tussen de vrijheid van meningsuiting en de loyaliteit en het respect tegenover de werkgever. Ook buiten de werkuren.

Met andere woorden: een werknemer mag kritiek geven op het bedrijf waar hij werkt, zijn leidinggevenden en zijn collega’s, zolang het maar binnen de grenzen van het redelijke gebeurt. Maar waar liggen die grenzen precies? Drieste beledigingen aan het adres van de werkgever, collega’s, klanten of leveranciers kunnen in elk geval niet door de beugel. Net zo min als opmerkingen die het gezag en de geloofwaardigheid van de werkgever ondermijnen, de onderneming kunnen schaden of de goede verstandhouding tussen collega’s kunnen verstoren. Te loslippig zijn over vertrouwelijke gegevens valt dan weer onder de wetgeving over de bescherming van bedrijfsgeheimen.

Toch zal het niet altijd even duidelijk zijn wanneer kritiek beledigend wordt en op welk moment iemand over de schreef gaat. Zeker op sociale media waar nuance vaak ver te zoeken is. Bovendien is diegene die een opmerking plaatst zich niet altijd even zeer bewust van de draagwijdte van zijn post. Dat alles maakt dat u als werkgever best niet te lichtzinnig tot sancties overgaat. Zeker met een ontslag om dringende reden let u toch best op.

De voorbije jaren haalden verschillende zaken de rechtbank met wisselende resultaat. Een rechter zal steeds de concrete omstandigheden analyseren. Daarbij wordt, naast bovenvermelde elementen, ook gekeken naar onder meer de functie van de werknemer, de felheid van de kritiek, de mate van agressie of belediging, hoe gegrond de kritiek is, de bedoelingen van de werknemer, de mate van aandacht die de kritiek kreeg en de schade die de post aanrichtte of had kunnen aanrichten. Waar rechters in elk geval steeds minder rekening mee houden zijn excuses dat de werknemer de draagwijdte en de impact van zijn post verkeerd had ingeschat of dat een post die voor een beperkte groep vrienden was bedoeld per vergissing publiek was gemaakt.