Het vermoeden van onbelastbaarheid, dat is in feite de basis waarvan u moet vertrekken, zei de rechter onlangs in een arrest waarbij de fiscus serieus op de vingers getikt werd.
De wet (art. 32 WIB) zegt immers duidelijk dat de terugbetaling van 'kosten eigen aan de vennootschap' geen bezoldiging is van bedrijfsleiders en derhalve als dusdanig niet belastbaar. Zo'n onkostenvergoeding geniet m.a.w. het vermoeden van niet-belastbaarheid, aldus de rechter, die daarvoor verwijst naar een uitspraak van het Hof van Cassatie (Cass., 30 oktober 1986).

Het is dus aan u, fiscus, om het tegendeel te bewijzen! Dat was terecht de boodschap van de rechter aan de fiscus. Wil de fiscus de kostenvergoeding niet als dusdanig aanvaarden en bijgevolg gewoon belasten als loon, dan is het aan de fiscus om aan te tonen dat het ook effectief om een verdoken loon gaat.
Het is dus in eerste instantie niet aan u om te bewijzen dat het wel degelijk om een terugbetaling van kosten gaat. Als dat geen principe is om in te kaderen...

Ook als dat een forfaitair bedrag is? Jawel, het is immers niet, aldus de rechter, omdat het om een forfaitair bedrag gaat van in dit geval € 500 per maand, dat dit niet gediend kan hebben om kosten te vergoeden waarvoor u zelden of nooit een factuur, een kasticket, enz. krijgt. Het loutere feit dat het een vast bedrag per maand is, bewijst m.a.w. niet dat het een bezoldiging is. Lap, die zit...

De grootte van de vergoeding zegt ook niets. Hoe hoger de forfaitaire vergoeding, hoe sneller de fiscus ervan uitgaat dat het een verdoken bezoldiging is. Ook dat is echter compleet irrelevant.
Het is immers niet omdat het bedrag zelf aan de hoge kant ligt, dat daaruit automatisch afgeleid kan worden dat het niet meer om kosten eigen aan de vennootschap zou gaan. Ook dan geldt m.a.w. nog altijd het vermoeden van niet-belastbaarheid.

De betrokkene in kwestie had ook nog een Visa-kaart van de vennootschap om allerlei andere kosten mee te betalen, maar ook dat is naast de kwestie, zei de rechter. Die kredietkaart dient dan immers om andere kosten mee te betalen dan deze die forfaitair vergoed worden.

Is alles dan mogelijk voortaan? Neen, die conclusie trekt u beter niet. Houd het best nog altijd een overzichtje bij van bv. drie maanden om aan te tonen welke kosten er zoal begrepen zijn in uw forfaitaire kostenvergoeding. Kwestie van toch enige gemoedsrust in te bouwen en niet tot bij het hof van beroep te moeten trekken om uw gelijk te halen...

Bron: Indicator, uitgever van Tips&Advies