De opzeggingstermijnen voor de arbeiders zijn sectoraal geregeld en die voor de bedienden wettelijk en deze zijn uiteraard langer naarmate de anciënniteit in de onderneming stijgt.

Is de overeenkomst gesloten voor onbepaalde tijd, dan kan elke partij de overeenkomst beëindigen door opzegging. De kennisgeving van de opzegging dient het begin en de duur van de opzeggingstermijn te vermelden.
De werknemer kan opzeggen door overhandiging van een geschrift houdende opzegging aan de werkgever. De werkgever ondertekent het dubbel voor ontvangst.

Indien de werknemer zelf ontslag neemt, begint de opzeggingstermijn te lopen op de eerste maandag die volgt op de week waarin het ontslag met een opzeggingstermijn betekend werd (bijvoorbeeld het ontslag dat aan de werkgever overhandigd werd op woensdag, begint te lopen de maandag daarop.)

De werknemer die de overeenkomst zonder dringende reden verbreekt, zonder een opzeggingstermijn na te leven of met een ontoereikende opzeggingstermijn, is aan de werkgever een vergoeding verschuldigd.
Deze opzeggingsvergoeding is gelijk aan het loon dat overeenstemt met de duur van de opzeggingstermijn die normaal moest in acht genomen worden (of die gelijk is aan het verschil tussen de betekende opzegging en de verschuldigde opzegging).

Als werkgever is het aangeraden een aangetekend schrijven te sturen naar de werknemer indien die de opzegginsgperiode niet respecteert.